Heb jij je nooit afgevraagd wat er zich afspeelt
achter een willekeurige deur in een willekeurige straat in een willekeurig dorp
in Vlaanderen? Ik wel. Al heel vaak zelfs. Agnes is een alleenstaande vrouw
wiens eenzame, zielige leventje zware veranderingen ondergaat nadat ze tijdens
een dagje aan zee gestoken wordt door een kwal. Hoewel het puur fictie is, kan
dit verhaal gezien worden als karakterstudie van een sociaal geïsoleerd iemand
die zich verliest in haar eigen verbeelding.
Voor de visuele inkleding van dit verhaal liet ik me inspireren door een fotoboek over onderwaterdieren. De serene sfeer die diep op de oceaanbodem heerst is op een zekere manier angstaanjagend, maar tegelijkertijd ook geruststellend. Tijdens het schrijven luisterde ik naar muziek van Future Sound of London, Sven Väth en Carbon Based Lifeforms. Deze artiesten produceren een soort organische ambient waarbij ik bepaalde associaties kreeg die me hielpen in het scheppen van de juiste sfeer.
Volmaakt monster is uiteindelijk ook de titel van het boek geworden, omdat het taaltechnisch een interessante constructie is. In feite is het een tegenstelling (oxymoron), iets dat onmogelijk is. En toch schuilt er zoveel waarheid in. Tegelijkertijd wordt hiermee een van de belangrijkste thema's in het boek aangekondigd. Transformatie, of in de brede zin van het begrip: de verandering van het lichaam en de impact daarvan op de psyche.
Voor de visuele inkleding van dit verhaal liet ik me inspireren door een fotoboek over onderwaterdieren. De serene sfeer die diep op de oceaanbodem heerst is op een zekere manier angstaanjagend, maar tegelijkertijd ook geruststellend. Tijdens het schrijven luisterde ik naar muziek van Future Sound of London, Sven Väth en Carbon Based Lifeforms. Deze artiesten produceren een soort organische ambient waarbij ik bepaalde associaties kreeg die me hielpen in het scheppen van de juiste sfeer.
Volmaakt monster is uiteindelijk ook de titel van het boek geworden, omdat het taaltechnisch een interessante constructie is. In feite is het een tegenstelling (oxymoron), iets dat onmogelijk is. En toch schuilt er zoveel waarheid in. Tegelijkertijd wordt hiermee een van de belangrijkste thema's in het boek aangekondigd. Transformatie, of in de brede zin van het begrip: de verandering van het lichaam en de impact daarvan op de psyche.
Als een beest in een kooi (2012)
Zijn we niet allemaal een beetje anders? Als
een beest in een kooi vertelt het verhaal van Glogov en Pippa. Glogov is de
nieuwe act van Circus Carrera, Pippa het trapezemeisje dat er van droomt te
kunnen vliegen. Beide willen ze niets liever dan het circus ontvluchten, elk om
hun eigen redenen.
Inspiratie voor dit verhaal vond ik bij mijn
eigen kat, die wat last begon te krijgen van ouderdomskwaaltjes. Op een dag
ontdekte ik vreemdsoortige vleesknobbeltjes op haar hoofd en dat sprak zodanig
tot mijn verbeelding dat ik het als uitgangspunt gebruikte voor dit portret van twee
adolescenten die worstelen met hun complexe gevoelens. De vleesknobbeltjes
zitten er trouwens nog steeds. Volgens de dierenarts zijn ze niet schadelijk.
Al van kindsbeen roept de aanblik van een circus bepaalde gedachten in me op. Het heeft iets vrolijks, maar ook iets mysterieus. Ik kan moeilijk onder woorden brengen waar precies die aantrekkingskracht in schuilt. Is het de clown die het publiek probeert te amuseren met zijn getekende glimlach? Of zijn het de acrobaten wiens kunsten ons de adem afsnijden? Allicht beide, maar waarschijnlijk is het de zweem van magie die in zo'n tent hangt. Het idee dat je even aan de realiteit onttrokken wordt en in een wereld terechtkomt waar andere wetten gelden.
Al van kindsbeen roept de aanblik van een circus bepaalde gedachten in me op. Het heeft iets vrolijks, maar ook iets mysterieus. Ik kan moeilijk onder woorden brengen waar precies die aantrekkingskracht in schuilt. Is het de clown die het publiek probeert te amuseren met zijn getekende glimlach? Of zijn het de acrobaten wiens kunsten ons de adem afsnijden? Allicht beide, maar waarschijnlijk is het de zweem van magie die in zo'n tent hangt. Het idee dat je even aan de realiteit onttrokken wordt en in een wereld terechtkomt waar andere wetten gelden.
De steen van zwart (2009)
Sommige verhalen hebben nu eenmaal geen
verklaring nodig.
Een arts in Antwerpen verhuurt kamers. Jaar na
jaar komen en gaan studenten, maar één student zal hij nooit meer vergeten: Andries
Verhulst. Sinds hij zijn intrek heeft genomen in de zolderkamer, gebeuren er eigenaardige
dingen. Andries sluipt naar buiten op de vreemdste uren, verwaarloost zijn
studies en als hij al naar de universiteit gaat, komt hij thuis met grote
stapels boeken over de kosmos. En wat is dat vervelende getik toch de hele tijd
in zijn kamer?
Dit is een van de eerste verhalen die ik ooit
schreef en meteen ook het oudste in de bundel. Het stamt uit het tijdperk
waarin ik geloofde dat niet elk verhaal moet eindigen met een pasklare
ontknoping. Soms is het leuker als je als lezer zelf kan invullen hoe de vork precies in de steel zit.
Voor eeuwig (2011)
De mysterieuze kunstenaar Samaranq houdt een
vernissage waarin hij zijn morbide kunstwerken aan het publiek presenteert. Dit
verhaal is enerzijds ontstaan uit mijn fascinatie voor kunstenaars als
Hiëronymus Bosch en Clive Barker en anderzijds uit de bedenkelijke trend in de
hedendaagse kunst/media om steeds verder te gaan in het choqueren van
toeschouwers. Samaranq is niet geïnteresseerd in ethiek of de lange tenen van
critici, hij denkt en creëert enkel in functie van de visuele schoonheid van
zijn werk. Smaken durven uiteraard al eens verschillen…
Voor eeuwig werd eerder gepubliceerd in de
bundel Grenzeloze Fantasie, een bloemlezing van de beste inzendingen van de
schrijfwedstrijd Unleash Award 2012 (tevens de laatste editie, want deze
wedstrijd is inmiddels ter ziele gegaan).
Canavans laatste uitvinding (2012)
Het zou zonde zijn als regenbogen niet
bestonden, vind je ook niet?
Canavan is een uitvinder wiens laatste
uitvinding hem tot waanzin gedreven heeft. Tijdens de resterende dagen voor
zijn plaatsing in een rustoord wordt hij in zijn afgelegen landhuis verzorgd
door een jonge gezinshulp. Misschien is het niet zozeer de vraag wanneer zij de
machine op zolder zal ontdekken, maar wel wat er gebeurt eenmaal ze in werking
gezet wordt.
Verhalen over uitvinders zijn er genoeg. De
uitdaging is dus om een uitvinding te verzinnen die zo uniek is dat de gevolgen
ervan nauwelijks te bevatten zijn. Het idee voor dit verhaal ontstond toen ik
op een sombere dag in de wagen zat en naar de voorbijglijdende landschappen
keek. Ik vroeg me af hoe de wereld eruit zou zien als de machine van Canavan
echt bestond.
De dag waarop ik weer gelukkig was (2012)
Soms zijn lege dozen voller dan je zou denken.
Dat de puberteit geen lachertje is, weet iedereen.
Bemoeizieke stiefmoeders, die ene jongen die je niet ziet staan omdat je
borstjes te klein zijn, … sommige meisjes gaat het beter af dan anderen. De
hoofdpersoon in dit verhaal is een typisch ongelukkig pubermeisje, tot ze op
een dag een speciale doos vindt.
Durf jij in de doos te kijken?
Honger (2012)
Dit korte zombieverhaal behaalde de tweede
plaats in de W.J. Maryson Talent Award (Paul Harland Prijs 2012). Zombies zijn
een tijdje een echte hype geweest. Ondertussen is die stilaan weer aan het
uitdoven. De ondoden zijn vaak een metafoor voor de ondergang van de mensheid,
een dankbaar onderwerp voor een schrijver om een post-apocalyptisch doemverhaal
rond te verzinnen. In tegenstelling tot de meeste films en verhalen vertelt Honger vanuit het perspectief van een zombie die zich wanhopig vastklampt aan
het laatste restje menselijkheid dat in hem zit.
Tunnel des doods (2012)
Tussen 1980 en 1986 werd onder de
Turnhoutsebaan in Antwerpen een metrotunnel aangelegd. Enkel de ondergrondse stations
hiervan moesten nog ingekleed worden, maar nadat in 1988 de Gewesten verantwoordelijk werden voor de
openbare werken, werd in 1989 de bouw van deze tunnel stilgelegd. Momenteel rijzen er
weer plannen om na jaren van verloedering de tunnel eindelijk operationeel te
maken. Maar misschien is het beter om hem dicht te laten, want je weet nooit
wat er al die tijd heeft zitten woekeren, toch?
Metrotunnels en -platformen heb ik altijd fascinerende plaatsen gevonden. Er passeren oneindig veel mensen, maar er komt altijd een moment waarop de laatste passagier verdwijnt en je helemaal alleen achterblijft in zo'n toestel of een ondergronds station. Pas dan ervaar je de echte metro-sensatie: de onaangename geuren, de spookachtige echo's die in de lange tunnels weergalmen en het ongemak dat je bekruipt wanneer je beseft hoe kwetsbaar je eigenlijk bent, helemaal alleen.
Soundtrack tip: Lifeforms van Future Sound of London, een collage van organische geluiden die onder je huid kruipen tijdens het lezen (of in mijn geval tijdens het schrijven van deze atypische whodunnit).
Terra Incognita (2009)
Willem
Barentsz en Jacob van Heemskerck voeren in 1596 rond het
noordelijkste punt van Nova Zembla en overwinterden noodgedwongen aan de
oostelijke kust, dichtbij de noordelijke top. De expeditieleden overwinterden in een
zelfgemaakt onderkomen, het Behouden Huys. Gedurende de reis werden de
eilanden voor het eerst in kaart gebracht. Gerrit de
Veer maakte van deze tocht een reisverslag. Ik heb dat verslag met
veel interesse gelezen. Al tijdens de eerste bladzijden vroeg ik me af met wat
voor hindernissen de bemanning nog geconfronteerd zou kunnen worden…
Eldorado (2014)
Eldorado is het paradijs van het Kwaad. Toekomst
bestaat hier niet, tenzij een toekomst gedrenkt in de scharlakenrode kleur van
bloed. Angelique probeert zich staande te houden in de neerwaartse spiraal van
geweld rondom haar. Echter, wanneer haar moeder vermoord wordt door bendeleider
Rizzo, vlucht ze naar de Pijp, waar ze nachtmerries krijgt over een pierrot. Na
elke droom blijkt één van Rizzo’s bendeleden een gruwelijke dood gestorven te
zijn. Tegelijkertijd probeert ze zich krampachtig het gezicht en de stem van
haar lang geleden overleden vader te herinneren.
Tijdens het zien van de film The Crow: City of Angels werd ik omver geblazen door de fictieve stad waar misdaad een deugd was. Jaren later had de visuele stijl van de film nog steeds zo’n impact op mij dat bepaalde locaties ervan door mijn hoofd bleven spoken. In Eldorado krijgen ze een tweede leven. Tijdens het schrijven van dit verhaal stond de cd Draconian Times van Paradise Lost voortdurend op repeat.
Verstopt (2010)
Ik herinner me nog perfect hoe ik op een dag
de vaat aan het doen was en dat het water niet meer wegliep toen ik de stop
eruit trok. Geen probleem, dacht ik, de leiding is gewoon verstopt. We maken
hem even schoon en klaar is kees. Niet dus. Blijkbaar was de rioolbuis onder
het huis gebroken en zochten zowel het water als uitwerpselen ondergronds een
uitweg tot alles verzadigd was. Dit was het begin van enkele ingrijpende
herstellingswerken met als gevolg een uiterst onaangename geur die nog lang in mijn
neusgaten is blijven hangen. Die ervaring heeft me veel stress, maar ook een
leuk verhaal opgeleverd. Leuk om te schrijven alleszins. Niet veel later werd
het gepubliceerd in literair tijdschrift De Brakke Hond.
Tussenstop (2012)
Met ietsje meer dan duizend woorden is
Tussenstop het kortste verhaal in deze bundel. Het is een hele uitdaging om met
zo weinig mogelijk woorden een helder en tegelijkertijd meeslepend idee tot leven
te brengen. Of ik daarin geslaagd ben mag jij bepalen, ik kan alleen maar
zeggen dat het niet altijd verstandig is om een tussenstop te maken tijdens het
rijden in een niemandsland, ook al zeuren je kinderen je de oren van het hoofd.
Droomloos (2010)
Zou het niet vreemd zijn als we een leven
leiden waarin dromen en nachtmerries niet bestonden? Sommige mensen beweren
nooit te dromen, maar dat is omdat ze op het verkeerde moment tijdens hun
slaapcyclus wakker worden zodat ze zich niets meer van hun dromen herinneren.
Maar stel nu eens dat ze toch gelijk hebben, en dat ze tijdens hun slaap
omringd worden door één groot zwart niets? Is dat niet nog meer beangstigend
dan de gruwelijkste nachtmerrie die je je kan voorstellen?
Zelf ben ik een ervaren dromer. Telkens als ik
mijn ogen sluit, word ik achtervolgd door bizarre creaturen in vreemde oorden.
Tenminste, vroeger dacht ik dat ze me achtervolgden, nu begrijp ik dat ze me
gidsen, al ben ik er nog niet achter waar naartoe.
Dromen en nachtmerries zijn altijd grote inspiratiebronnen voor mij geweest. Vaak construeer ik een verhaal rond één welbepaald beeld dat in een droom aan mij is verschenen. Ik beschouw mezelf als een ervaren lucide dromer, in die zin dat ik mijn dromen en nachtmerries in beperkte mate kan sturen. Deze zijn dan ook het interessantst, omdat ze gemakkelijk te herinneren en daardoor ook erg bruikbaar zijn.
Bezoek (2009)
Ongewenst bezoek is nooit fijn... Zelf heb ik
er een hekel aan. Ik word al chagrijnig als er wordt aangebeld wanneer ik
niemand verwacht. Mensen kiezen ook altijd een vervelend moment: of je bent net
aan het schijten, of je hebt pas een goede film opgezet, … In dit verhaal heeft
een eenvoudige boer echter geen keuze dan de situatie te ondergaan wanneer een
stel “vreemdelingen” zichzelf uitnodigt op zijn boerderij.
Zonder teveel te verklappen kan ik zeggen dat
de ontknoping van Bezoek geworteld is in een jeugdtrauma. Dit is het verhaal waaraan
ik het vaakst getwijfeld heb of ik het wel zou opnemen in de bundel, om
uiteenlopende redenen. Uiteindelijk staat het toch op papier gedrukt en ik hoop
dat jij er evenveel voldoening kan uithalen als ikzelf.
Het huis Knottnerus (2012)
Het huis was er al zolang pastoor Seraphin
zich kon herinneren en werd bewoond door de zussen Knottnerus. Alle inwoners
van Moerzeke zijn ervan overtuigd dat er diabolische rituelen in dat vervloekte
huis plaatsvinden. Als rechtstreekse vertegenwoordiger van God op aarde ziet
Seraphin het als zijn plicht om een einde te maken aan de godslastering.
Voor wie zich afvraagt waar de naam Knottnerus
vandaan komt: het is geen verzinsel. Het is in feite een bestaande, doch
tamelijk zeldzame naam die vooral in Nederland voorkomt. Google leert ons dat
de naam (vandaag) door ongeveer 340 mensen gedragen wordt en afkomstig is van
ene predikant genaamd Johann Knöttner die omstreeks 1580 werd geboren in Eger,
het tegenwoordige Cheb (Tsjechië). De zussen hadden natuurlijk ook gewoon
Janssens of Peeters kunnen heten, maar Knottnerus klinkt veel onheilspellender,
vind je niet?
Volle maan (2011)
Volle maan is een ode aan de kinderlijke
verbeelding. Het is een ultrakort verhaal met in de hoofdrol een jongetje wiens
fantasie helemaal op hol slaat na het lezen van griezelige strips. Georgie doet
me een beetje aan mezelf denken. Toen ik jong was en moest gaan slapen,
helemaal alleen in die donkere kamer vol enge schaduwen en vreemde vormen,
verstopte ik me onder de dekens met een zaklamp en een stapel stripboeken die
ik verslond tot mijn ogen dichtvielen of de batterij van de zaklamp het begaf.
Heel af en toe durfde ik het aan om door een spleetje tussen de lakens naar buiten
te gluren. In het sinistere landschap van mijn eigen slaapkamer zag ik dingen
die er niet waren. Dat is op zich niet gek, want zelfs als volwassene ziet de
wereld er ’s nachts helemaal anders uit dan overdag.
Club Bizarre (2012)
Waarom is SM nog steeds taboe? Voor duizenden
koppels is het de normaalste zaak van de wereld. Toch blijkt het niet evident
om erover te schrijven. Dit verhaal werd door de jury van de genrewedstrijd
Fantastels in 2012 namelijk gediskwalificeerd omdat het teveel geweld bevat. Het
klopt inderdaad dat enkele gewelddadige sequenties grafisch beschreven worden,
dus wie daar aanstoot aan neemt, moet dit verhaal misschien maar overslaan. Nochtans
is het een van de eerlijkste verhalen die ik ooit geschreven heb, met een
hoofdpersonage van vlees en bloed. Hij ontdekt een donkere kant van zichzelf
waar hij ontzettend bang voor is, maar die hij niet langer kan en wil verbergen.
Uyuni (2013)
Papaya, een meisje van veertien, is een
menselijke vergeetput. Elk levend wezen dat ze aanraakt, verdwijnt in haar.
Daarom is ze levensgevaarlijk en wordt ze opgesloten in een glazen kooi. Haar
leven krijgt een drastische wending wanneer ze de witte jongen ontmoet.
Dit verhaal speelt zich af in een
futuristische wereld waarin mutanten opgejaagd worden door mensen. Als klein
jongetje vond ik het heerlijk om X-Men comics te lezen en dit is mijn poging om
een soortgelijk universum te scheppen. Het kan gezien worden als een metafoor
voor onverdraagzaamheid naar minderheden, maar het is in de eerste plaats het
relaas van een onmogelijke vriendschap.
De Wondertoren (2010)
In Canterbury heerst een feestelijke sfeer. Al
een maand maken de inwoners zich op voor de processie ter ere van Thomas
Becket. De doodzieke Marlow houdt niet van deze drukte, maar hij kijkt wel uit
naar de nieuwste kermisattractie: de Wondertoren. Na lang wachten is het zover
en mag Marlow de gloednieuwe attractie uitproberen. Wat hij binnen aantreft,
overstijgt niet alleen zijn verbeelding, het geeft hem ook de kans om zijn
toekomst te leren kennen. Maar tegen welke prijs?
Met dit verhaal won ik de Feniksprijs van Fantastels 2010 waarna het bij uitgeverij Parelz verscheen in de bundel Schaduwzijde. Het laat de duistere kant van de menselijke ziel zien. Zelfs ogenschijnlijk doodbrave mensen kunnen tot de meest macabere daden verleid worden als hun situatie uitzichtloos is.